الهه امانی: فعال برابری جنسیتی ، صلح و حقوق بشر است. وی به عنوان دایرکتور و همچنین مدرس در کادر آموزشی مطالعات زنان و جنسیت 31 سال در سیستم دانشگاه‌های ایالتی کالیفرنیا خدمت کرد. الهه از سومین کنفرانس زنان سازمان ملل متحد در نایروبی ، جنبش جهانی زنان را دنبال کرده است. وی در چهارمین کنفرانس زنان سازمان ملل در پکن ، و سپس در کوبا شرکت نمود و در حال حاضر رئیس شبکه بینا فرهنگی زنان، که سمت مشاوره با سازمان ملل دارد می‌باشد. الهه همچنین از سال 1992 یک میانجی و میدیاتور آموزش دیده در عرصه تجزیه و تحلیل، مدیریت و متحول کردن تنش ها و تعارضاتی بویژه در زمینه جنسیت و تنش های نژادی و فرهنگی می‌باشد. الهه بیش از یک دهه است که بصورت داوطلبانه با شبکه میانجی گران بدون مرز همکاری دارد و از مدرسان این شبکه مردم نهاد در زمینه نقش زنان در صلح و حل مناقشات می‌باشد. او همچنین با کمیته مشارکت استراتژیک نهادهای حل اختلافات در ایالات متحده بطور داوطلبانه همکاری دارد.
لادن برومند: تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در ایران و تحصیلات عالی خود را در فرانسه با کسب فوق لیسانس جامعه شناسی و دکترای تاریخ به اتمام رسانده است. او یکی از مؤسسین و مشاور ارشد بنیاد عبدالرحمن برومند برای پیشبرد حقوق بشر و دموکراسی در ایران است. او همچنین دو دوره پژوهشگر در فوروم بین الملل برای مطالعات دموکراتیک در واشنگتن بوده است، و عضو کمیتۀ فرمان حرکت جهانی برای دموکراسی نیز هست. فلسفۀ حقوق بشر و پیشبرد آن در ایران، انقلاب اسلامی ایران و انقلاب کبیر فرانسه سه موضوع پژوهش های اوست. لادن برومند یک کتاب و چندین مقاله به زبان فرانسه و انگلیسی در مورد انقلاب فرانسه منتشر کرده است و مقالات او در مورد انقلاب اسلامی ایران نیز در فرانسه و ایالات متحده منتشر شده است. اوّلین گزارش نقض حقوق بشر در ایران تحت عنوان “ایران در دفاع از حقوق بشر” به ابتکار او در تابستان سال ١٣٦١ در پاریس به زبان فرانسه منتشر شد. او در آن دوران عضو سازمان جوانان نهضت مقاومت ملّی ایران به رهبری شاپور بختیار بود. او هم اکنون در بنیاد عبدالرحمن برومند در مورد تاریخ تنش بین جامعه مدنی و دولت جمهوری اسلامی، و سکولاریزاسیون جامعه ایران تحقیق می کند.
شهلا شفیق: نويسنده، پژوهشگر و فعال حقوق انسانی و آزادی زنان، در سال 1982 ناگزير به ترک ايران شده و از آن پس در فرانسه زندگی می کند. شهلا در رشته جامعه شناسی تحصيل کرده و تز دکترای او سال 2010، جایزه معتبر روزنامه لوموند در پژوهش های آکادمیک را دریافت کرده است. شهلا شفيق به موازات نویسندگی ، به کار پژوهشی و آموزش بزرگسالان در زمينه روابط بين فرهنگی اشتغال دارد. آثار نشر يافته او، به زبان‌فارسی و فرانسه، قصه و رمان و جستارهای پژوهشی را در برمی گیرد. در سال 2017 ، شهلا شفيق، به پاس تلاش های اجتماعی و فرهنگی پيگيرش، به دريافت نشان شواليه لژيون دونور نائل گشت. او در همين سال به عنوان زن برگزيده بنياد پژوهش های زنان برگزيده شد. در سال 2018 اتحاد خردورزان در فرانسه ، برای قدردانی از مشارکت شهلا شفيق در توسعه فکر انتقادی و خلاق جايزه سالانه اش را به او اختصاص داد.
پروانه حسینی : مدرس دانشگاه، پژوهشگر و کنشگر حقوق زنان است. او در رشته‌های “مطالعات خاورمیانه” و “انسان شناسی” در دانشگاه آریزونا تحصیل کرده است. او در دانشگاه‌های آریزونا، مدیسون، و ورسستر ماساچوست در کلاس‌های فرهنگ خاورمیانه، انسان‌شناسی نژاد و اثنیک، و سیاست‌های بهداشت و بدن زنان، تدریس کرده است. پروانه حسینی همچنین قبل از مهاجرت به امریکا سابقه تدریس در مدارس تهران و دانشگاه تهران و دانشگاه الزهرا را دارد. حوزه‌های پژوهشی و کنشگری او شامل جنسیت، هویت و عدالت اجتماعی، و سیاست بدن می‌شود.
فریبا داودی مهاجر : کارشناس ارشد علوم سیاسی و فعال حقوق زنان وروزنامه نگار به مدت ۲۵ سال . یکی از تشکیل دهندگان کمپین یک میلیون امضا . فعال در کمپین روسری سفیدها ، ورود به ورزشگاهها. برنده جایزه حقوق بشر اول در کانادا . ۱۵ سال سابقه در تقویت و ظرفیت سازی جامعه مدنی در ایران « کارشناس فنی ارشد » جایزه سازمان Fhi برای برنامه ریزی تقویت جامعه مدنی در ایران در سال ۲۰۰۸. پژوهشگر در حوزه خشونت و خشونت خانگی به مدت ۱۳ سال. ۵ سال فعالیت ممتد در تشکیل خانه های امن در ایران. سه سال مسئولیت سازماندهی بخش ایران مرکز تندرستی و حقوق بشر در ویرجینیا. یک سال مشاور خانه آزادی در واشنگتن دی سی در سال ۲۰۰۸ و مشاور برنامه اجتماعی صدای آمریکا در سال ۲۰۱۲. نویسنده بیش از ۳۰۰ مقاله تحلیلی در حوزه زنان. محکوم به ده سال زندان تعزیری از شعبه ۲۹ و ۱۵ دادگاه انقلاب اسلامی ایران و شعبه مقدس اوین و ۴۰ روز زندان انفرادی در زندان ۵۹ سپاه و دهها بار احضار به وزارت اطلاعات و نهادهای امنیتی موازی و بازجویی در این نهادها.
