News

برگردان روایت شکل گیری کمپین: بردیا موسوی

کارزار بگذار حرف بزنیم در ۲۸ دسامبر ۲۰۲۱ آغاز شد که در آن مسیح علینژاد عکس دوران کودکی خود را با حجاب در کنار عکس اخیر خود بدون حجاب منتشر کرد و در توییتی نوشت:

«در ایران به من گفتند که اگر حجاب نداشته باشم، از مدرسه اخراج می شوم، زندانی می شوم، شلاق می‌خورم، کتک می خورم و از کشورم بیرون می شوم. در غرب به من گفته می شود، به اشتراک گذاشتن داستان من باعث اسلام هراسی می‌شود. من زنی اهل خاورمیانه هستم و از ایدئولوژی اسلامی می ترسم. بیایید درباره‌ی آن صحبت کنیم.»

پس از توئیت های او، بسیاری از زنان خاورمیانه از کشورهایی مانند ایران، افغانستان، عربستان سعودی و یمن تجربه شخصی خود را درباره‌ی مورد ظلم واقع شدن توسط قوانین اسلامی با استفاده از #LetUsTalk به اشتراک گذاشتند. برخی از این زنان در کشورهای غربی مانند آمریکا و کانادا در جوامع مسلمان، ستم را تجربه کرده اند. این کمپین از حق انتقاد از اسلام دفاع می کند و به سانسور چنین انتقاداتی تحت عنوان اسلام هراسی اعتراض می کند.

هدف این کارزار، غربی‌ها به‌ویژه فمینیست‌ها، اکتیویست‌ها و فعالان حقوق بشر است که از آن‌ها می‌خواهد از افرادی که تحت ظلم شرعیت اسلام هستند حمایت کنند و صدای آنها را به بهانه اسلام‌هراسی خاموش نکنند. این کمپین به دو موضوع اصلی در غرب پرداخته است:

اول ساکت کردن صداهای انتقاد کننده از اسلام به بهانه اسلام هراسی. دو نمونه اخیر عبارتند از: ایمیلی توسط دکتر امیل شریف که توسط مجله انجمن پزشکی کانادا (CMAJ) منتشر شده بود، پس از آن که اسلام هراسی خوانده شد، پس گرفته شد. او در نامه‌اش استدلال کرد که پوستر اخیر CMAJ که یک دختر جوان با حجاب را نشان می‌داد، اشتباه بوده و این عمل اغلب آسیب‌زا و مضر را تداوم می‌بخشد. نامه او حجاب را «ابزار ظلم» خوانده است. او آنقدر واکنش نشان داد که مجله نامه او را حذف کرد و از انتشار آن عذرخواهی کرد. مثال دیگر لغو سخنرانی نادیا مراد، یکی از بازماندگان داعش، در مدارس کانادا به دلیل ترس از اسلام هراسی است.

دومین موضوعی که این کارزار به آن می پردازد، ترویج حجاب به نام تنوع و توانمندسازی زنان و عادی سازی آن به عنوان یک نوع مد یا تنوع فرهنگی است. در اینجا چند نمونه هستند: شورای اروپا اخیرا پوستری ساخته است که در آن نوشته شده بود: «زیبایی در تنوع است. همانطور که آزادی در حجاب است.»

تحقیق و کتاب لیز بوکار “Pious Fashion” حجاب را تنها به عنوان یکی دیگر از لباس های فرهنگی می‌بیند که حتی می تواند مد باشد.

پ.ن مترجم: به هر صورت این طور به نظر می‌رسد که کارزا بگذارید حرف بزنیم به هدف خود رسیده است. صدای زنانی که مصایب خود را تحت عنوان این هشتگ مطرح کردند در ۵ رسانه غربی از جمله شارلی ابدو و به زبان‌های فرانسه، آلمانی و انگلیسی مطرح شده و همدلی آنان را برانگیخته است. این گام اول است که طبعا به مرور شاهد نتایج آن در فضای سیاسی غرب خواهیم بود. اما نکته‌ای که بسیار اهمیت دارد تجربه‌ای ست که از یک کار مدنی و کارزار با الگوی فراگیر به آن نظر داریم. همه درس‌هایی که برای یادگیری به دنبال آن هستید در این کارزار برای شما آماده است. کافی است توجه کنیم بیاموزیم و برای اهداف پیش و رو این تجربه عالی را با خود حمل کنیم.


Iran-TC

 بزرگترین ضربه حکومت های تمامیت خواه به ساختار اجتماعی یک جامعه از بین بردن توان اعتماد و کار گروهی در آن جامعه است. دخالت حکومت در همه امور شخصی و اجتماعی، در کنار ایجاد فضای بی اعتمادی و ترس باعث می شود که شهروندان به تدریج توان حرکتهای جمعی را از دست بدهند و تبدیل به افرادی تنها، ناامید و بدبین به یکدیگر شوند.

 مهمترین هدف حرکتهای ساختارمند مانند کمپین #چهارشنبه_های_سفید تقویت توان کار گروهی و اعتماد به یکدیگر است. برای مقابله با سیستم سرکوبگر ایران، کمپین مبارزه با اجبار حجاب گرچه ضروری است اما از طریق فعالیتهای موازی تقویت می شود. به همین دلیل است که ما از شما همراهان کمپین می خواهیم تا از هر فرصت برای شروع یک مطالبه گروهی استفاده کنید. اگر دانش آموز یا دانشجو هستید، در دانشگاه یا مدارس خود گروههای فعال برای مطالبه حقوق فردی و اجتماعی به راه اندازید. اگر خانه دار هستید به ایجاد گروههای محلی کتابخوانی یا فعالیتهای مدنی مانند کمک به نیازمندان اقدام کنید. اگر فعال حقوق کودکان هستید به دنبال همفکرانی باشید که بتوانید برای مطالبه یا فعالیت بیشتر به هم تکیه کنید. اگر فعال محیط زیست یا حقوق حیوانات هستید تلاش کنید تا گروههای بزرگتر بسازید یا با ایجاد کمپینهای مختلف، فشار بر قانون گذاران را بیشتر کنید. اگر کارگر هستید، نیروهای فعال و مبارز صنف کارگری را بشناسید و با فعالیتهایشان را دنبال کنید یا  تلاش کنید تا با گروههای کوچک مورد اعتماد خود به آنها بپیوندید. موجهای کوچک حاصل از حرکتهای مستقل به تدریج به هم خواهند پیوست.

کمپین  #چهارشنبه_های_سفید یک نمونه موثر از چنین کمپین هایی است که از اعتراض زنانی ناشناس و مردد آغاز شد و به تدریج مطالبه خود را به یک خواست ملی و طرفداران خود را تبدیل یه یک خانواده بزرگ کرده است. کمپین ما با افتخار رسانه هر مبارزه خشونت پرهیزی خواهد بود که به رسانه ما برای انعکاس صدای خود نیاز دارد.

#چهارشنبه_های_سفید 

#پیاده_روی_بدون_حجاب

#دوربین_ما_اسلحه_ما

#رهبر_منم_رهبر_تویی

:پیام یکی از همراهان کمپین

 مبارزین دو دسته اند: آنهایی که کورکورانه می جنگند و آنها که آگاهانه مبارزه می کنند.

 مبارزه کورکورانه یعنی جنگیدن با چشم بسته در تاریکی. یعنی ندیدن و تشخیص ندادن دوست از دشمن. یعنی ضربه زدن به خود یا همرزم با تصور مبارزه. یعنی ندانستن اخلاق و آداب مبارزه و هزینه دادن بیشتر و یعنی نا سنجیده عمل کردن. یعنی کاری شبیه انقلاب ۵۷.

مبارزه آگاهانه یعنی داشتن قوه تشخیص، پیدا کردن راه درست، تشخیص دوست از دشمن. داشتن دید کلان نسبت به مسایل، دانستن بهترین راه حل برای مبارزه و آگاهی دادن به جامعه به عنوان بخش بزرگی از مبارزه.

کمپین #چهارشنبه_های_سفید ، تنها کمپینی است که توانسته مطالبه گران ایرانی را بعد از ۴۰ سال دور هم جمع کند و مشعل شجاعتشان را مثل آتشکده های زرتشتی مان بیش از ۵ سال زنده نگه دارد.  مبارزین این کمپین را دعوت میکنم که  در مورد مبارزه خشونت پرهیز مطالعه کنند. مطالعه باعث میشود تا اندیشه هایمان به هم نزدیک شود، توانایی پاسخگویی و منطق آوری مان بیشتر شود، درک بهتری از جامعه تحت سلطه استبداد داشته باشیم . تکنیکهای موثر مبارزه را بیاموزیم و ایده های خلاقانه جدیدی برای مبارزه بیابیم.

 مبارزه آگاهانه دانش می خواهد و پیروزی دانش جنگ لازم دارد. گفتمان موثر نیاز به سواد سیاسی و اجتماعی دارد. ما نیز اگر میخواهیم برنده میدان باشیم، اگر میخواهیم هر کدام رهبر نبردمان باشیم،  باید هر روز در مورد مبارزات خشونت پرهیز که روش کمپین ماست  کتابی بخوانیم.

#چهارشنبه_های_سفید 

#پیاده_روی_بدون_حجاب

#دوربین_ما_اسلحه_ما

#رهبر_منم_رهبر_تویی

جمهوری اسلامی یک حکومت تمامیت خواه است. حکومتی که میخواهد تمام جزئیات زندگی مردم را تحت کنترل خود داشته باشد و آنها را به میل خود یکسان و یک شکل و یک فکر کند. حکومتی که تلاش میکند تا پوشش زنان را شبیه هم کند تا نشان دهد که میتواند بر جان و روح آنها کنترل داشته باشد. حکومتی که از تفاوت می ترسد. 

مشکل اما این است که تلاش برای یک شکل سازی مردم توسط حکومت به تدریج به مردم هم سرایت میکند. مردمی که مدت طولانی زیر سایه یک حکومت تمامیت خواه زیسته اند، اگر به خودآگاهی نرسند، ممکن است به خود حکومت شبیه شوند و عادت دخالت در زندگی شخصی دیگران را حق خود بپندارند و متوجه نشوند  که نه یک محجبه حق دارد حجاب را به دیگران تحمیل کند و نه  یک بی حجاب سبک زندگیش را به او. یا نه یک محجبه حق دارد کسی را برای انتخاب پوشش تحقیر کند و نه یک بیحجاب او را.

بقول نیچه آنکه با هيولاها دست و پنجه نرم مى‌کند بايد مراقب باشد که خود  در اين ميانه تبدیل به  هيولا نشود. 

همراهان  #چهارشنبه_های_سفید تلاش میکنند تا زیبایی تفاوت داشتن را به مردمی نشان دهند که سالها به یک شکل بودن تشویق شده اند. ما  امیدواریم مردم ما هرچه بیشتر تمرین کنند تا برخلاف منش حکومت، تفاوتهای سیاسی و شخصی را محترم دانسته  و آن را بخشی طبیعی از یک جامعه سالم و تکثرگرا بدانند. 

پس کمک کنیم که برای ایجاد تغییر ماندگار، تکثرگرایی را رواج دهیم. بپذیریم در یک جامعه سالم و آزاد انواع پوشش متفاوت وجود دارد که گاهی برای ما غریب است. گرایش چپ، راست، میانه وجود دارد. مذهبی و غیر مذهبی و بیتفاوت به دین زندگی میکنند و گاهی منطق یا دیدگاه یا روش زندگی شان ممکن است به شدت برای ما غیر منطقی به نظر برسد. همانطور که سبک زندگی ما برای آنها قابل درک نیست. این اختلاف نظر تا وقتی به دیگری تحمیل نشود طبیعی است.

 یکدست و یک شکل مان می کنند؟ متفاوت میمانیم و به تفاوتهایمان احترام می گذاریم. دنیای ما رنگارنگ است. دنیاییست که در مقابل زندان گل میبخشد و در مقابل تهدید خستگی ناپذیر به مطالبه خود ادامه می دهد.

#دوربین_ما_اسلحه_ما

#چهارشنبه_های_سفید